Ο Μπενίτο Μουσολίνι γεννήθηκε το 1883 από πατέρα σοσιαλιστή σιδηρουργό και μητέρα δασκάλα.
Όταν ήρθε η ώρα να πάει φαντάρος, το έσκασε στην Ελβετία (1902), όπου γνώρισε και συναναστράφηκε γνωστά ονόματα του σοσιαλισμού. Με την παραχώρηση αμνηστίας στους λιποτάκτες, γύρισε στην Ιταλία φανατικός σοσιαλιστής, αντιμιλιταριστής και αγωνιστής. Τα πύρινα αντιπολεμικά του άρθρα τον έκαναν δημοφιλή. Ανέβηκε στην ιεραρχία του σοσιαλιστικού κόμματος που του ανέθεσε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Αβάντι» («Εμπρός»). Όταν ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, η Ιταλία ήταν ουδέτερη κι οι σοσιαλιστές μεγάλη δύναμη. Όμως, ο Μουσολίνι άρχισε να μεταστρέφεται. Κάποια εφημερίδα τον κατηγόρησε ότι θα έπαυε να είναι αντιμιλιταριστής, αν η Ιταλία πολεμούσε στο πλευρό της Αντάντ. Η ηγεσία των σοσιαλιστών τον κάλεσε να δώσει εξηγήσεις. Αντί γι’αυτό, ο Μουσολίνι δημοσίευσε στην «Αβάντι» κύριο άρθρο με τίτλο «Η ένοπλη ουδετερότητα». Ήταν φανερό πως είχε διαποτιστεί με εθνικιστικές ιδέες, ξένες προς την, τότε, σοσιαλιστική ιδεολογία. Απολύθηκε από την εφημερίδα και διαγράφηκε από το κόμμα. Ελάχιστα ενοχλήθηκε. Μέσα Νοεμβρίου του 1914, βρέθηκε διευθυντής μιας καινούριας εφημερίδας που εκδόθηκε με αγγλογαλλικά κεφάλαια: Ήταν ο «Λαός της Ιταλίας», που προπαγάνδιζε ανοιχτά την ιδέα να βγει στον πόλεμο η Ιταλία, στο πλευρό της Αντάντ.
Όταν ήρθε η ώρα να πάει φαντάρος, το έσκασε στην Ελβετία (1902), όπου γνώρισε και συναναστράφηκε γνωστά ονόματα του σοσιαλισμού. Με την παραχώρηση αμνηστίας στους λιποτάκτες, γύρισε στην Ιταλία φανατικός σοσιαλιστής, αντιμιλιταριστής και αγωνιστής. Τα πύρινα αντιπολεμικά του άρθρα τον έκαναν δημοφιλή. Ανέβηκε στην ιεραρχία του σοσιαλιστικού κόμματος που του ανέθεσε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Αβάντι» («Εμπρός»). Όταν ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, η Ιταλία ήταν ουδέτερη κι οι σοσιαλιστές μεγάλη δύναμη. Όμως, ο Μουσολίνι άρχισε να μεταστρέφεται. Κάποια εφημερίδα τον κατηγόρησε ότι θα έπαυε να είναι αντιμιλιταριστής, αν η Ιταλία πολεμούσε στο πλευρό της Αντάντ. Η ηγεσία των σοσιαλιστών τον κάλεσε να δώσει εξηγήσεις. Αντί γι’αυτό, ο Μουσολίνι δημοσίευσε στην «Αβάντι» κύριο άρθρο με τίτλο «Η ένοπλη ουδετερότητα». Ήταν φανερό πως είχε διαποτιστεί με εθνικιστικές ιδέες, ξένες προς την, τότε, σοσιαλιστική ιδεολογία. Απολύθηκε από την εφημερίδα και διαγράφηκε από το κόμμα. Ελάχιστα ενοχλήθηκε. Μέσα Νοεμβρίου του 1914, βρέθηκε διευθυντής μιας καινούριας εφημερίδας που εκδόθηκε με αγγλογαλλικά κεφάλαια: Ήταν ο «Λαός της Ιταλίας», που προπαγάνδιζε ανοιχτά την ιδέα να βγει στον πόλεμο η Ιταλία, στο πλευρό της Αντάντ.
Η Ιταλία εκδηλώθηκε υπέρ της Αντάντ (23.5.1915) κι ο Μουσολίνι πήγε δεκανέας στο μέτωπο όπου, το 1917, τραυματίστηκε. Γύρισε οπαδός της μοναρχίας. Με χρήματα βιομηχάνων και τραπεζιτών, ίδρυσε στις 29 Μαρτίου 1919 την οργάνωση Φάσιο (από τη λατινική λέξη fasces που σημαίνει δέσμη ραβδιών, σύμβολο της τιμωρού εξουσίας στην αρχαία Ρώμη). Στις 29 Αυγούστου 1919, η Φάσιο ανακοίνωσε το πρόγραμμά της: Θα θέσπιζε τη συμμετοχή των εργατών στη διοίκηση των επιχειρήσεων και θα φορολογούσε βαριά τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Ελάχιστοι τον πίστεψαν και, στις εκλογές του Νοεμβρίου 1919, το κόμμα με δυσκολία μάζεψε το 1,5% των ψήφων.
Ξεκίνησε άγρια πολεμική κατά των σοσιαλιστών και, το 1921, έβγαλε 36 βουλευτές. Ήταν λίγοι για να του επιτρέψουν να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά αρκετοί για να διακηρύξει (τον Δεκέμβριο του 1921) πως θα καταλάβει την εξουσία. Τον Ιούλιο του 1922, νέες εκλογές έφεραν νέα ήττα στη Φάσιο. Ούτε τότε πτοήθηκε ο Μουσολίνι. Τα οικονομικά της Ιταλίας δεν ήταν καλύτερα από των άλλων ευρωπαϊκών κρατών μετά τον πόλεμο. Την 1ηΑυγούστου, γενική απεργία παράλυσε τα πάντα στη χώρα. Τα μέλη της Φασιο ανέλαβαν δράση: Σαράντα χιλιάδες μελανοχίτωνες φασίστες έπεσαν πάνω στους απεργούς και τους τσάκισαν. Οι απεργίες έσπασαν. Ο Μουσολίνι έγινε με μιας ο άνθρωπος της άρχουσας τάξης. Στις 24 Οκτωβρίου, σχημάτισε μια τετρανδρία με τον ίδιον επικεφαλής, δήλωσε υποταγή και σεβασμό στο βασιλιά και κήρυξε αμείλικτο πόλεμο στους κομμουνιστές. Στις 29 Οκτωβρίου 1922, ξεκίνησε από τη Νάπολη την «πορεία προς τη Ρώμη», επικεφαλής των 40.000 μελανοχιτώνων του, ενώ ο, από το 1900, βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’ (1869-1947), του ανέθετε την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση.
Στις 30 του μήνα, ήταν στη Ρώμη και καταργούσε τη νόμιμη κυβέρνηση. Την 1η Νοεμβρίου, ορκιζόταν πρωθυπουργός. Ο σοσιαλιστής Τζιάκομο Ματεότι τον πολέμησε με δυναμισμό. Οι φασίστες τον δολοφόνησαν στις 10 Ιουνίου 1924. Στα 1925, ο Μουσολίνι έκλεισε το κοινοβούλιο, διάλυσε τα κόμματα, κατάργησε τις λαϊκές ελευθερίες κι επέβαλε το φασιστικό του κράτος. Στα 1933, δημιούργησε το αποτυχημένο συντεχνιακό σύστημα και στράφηκε στους κατακτητικούς πολέμους που οδήγησαν την Ιταλία σε νέα καταστροφή.
1507: Γεννιέται ο Φερνάντο Αλβαρέζ ντε Τολέδο, Δούκας του Άλβα. Ισπανός στρατιωτικός και πολιτικός. Εξελίχθηκε σε τυραννικό κυβερνήτη της Ολλανδίας και εισέβαλε στην Πορτογαλία με επιτυχία.
1879: Γεννιέται ο Γερμανός πολιτικός και διπλωμάτης, Φρανζ Φον Πάπεν. Έγινε καγκελάριος το 1932 και συνέβαλε σημαντικά στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 και στην ενσωμάτωση της Αυστρίας το 1938. Αθωώθηκε στη δίκη των εγκληματιών πολέμου, στη Νυρεμβέργη, και πέθανε το 1969.
1888: Υπογράφεται η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την Ελεύθερη Ναυσιπλοΐα στη Διώρυγα του Σουέζ.
1871: Η Ρωσία καταγγέλλει τη συνθήκη των Παρισίων (του 1856, που σήμανε τη λήξη του Κριμαϊκού πολέμου) και ετοιμάζεται για νέο πόλεμο με την Τουρκία.
1897: Γεννιέται ο Τζόζεφ Γκέμπελς, υπουργός προπαγάνδας του γερμανικού Τρίτου Ράιχ, υπό τον Αδόλφο Χίτλερ. Αυτοκτόνησε το 1945 καθώς το Βερολίνο έπεφτε στους συμμάχους.
1945: Το πρώτο αμερικανικό Μετάλλιο Ελευθερίας που απονεμήθηκε ποτέ σε γυναίκα, προσφέρεται στην Αννα Ρόζενμπεργκ από τον Γραμματέα Πολέμου, Ρόμπερτ Πόρτερ Πάτερσον.
1956: Ισραηλινά στρατεύματα διασχίζουν τα αιγυπτιακά σύνορα και προχωρούν στη χερσόνησο του Σινά, κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ.
1964: Η Ηνωμένη Δημοκρατία της Ταγκανίκας, της Ζανζιβάρης και της Πέμπα αλλάζει το όνομά της σε Τανζανία.
1973: Απελευθερώνεται μετά από σχεδόν οκτώ μήνες σε φυλακή της Βολιβίας, ο Κλάους Άλτμαν που κατεζητείτο στη Γαλλία για εγκλήματα πολέμου, με το όνομα Κλάους Μπάρμπι.
2004: Στο Καπιτώλιο της Ρώμης, εκεί όπου οι «έξι» υπέγραψαν τη συμφωνία για την ίδρυση της ΕΟΚ (το 1957), οι 25 υπογράφουν την συμφωνία για το σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2006: Με το 60,8% των ψήφων του Β’ γύρου, ο Λουίς Iνάσιο Λούλα ντα Σίλβα επανεκλέγεται πρόεδρος της Βραζιλίας.
2008: Παρουσία του προέδρου Ούγκο Τσάβες (καθώς και του Έβο Μοράλες της Βολιβίας), εκτοξεύεται με επιτυχία από το κινεζικό κοσμοδρόμιο του Σετσουάν ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της Βενεζουέλας.
historyreport.gr
