Πέθανε ο «κοιμώμενος πρίγκιπας» της Σαουδικής Αραβίας – Ήταν 20 χρόνια σε κώμα!
Με πόνο ψυχής ο πρίγκιπας Χαλέντ μπιν Ταλάλ Αλ-Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας ανακοίνωσε χθες (19/7) τον χαμό του μοναχογιού του, Αλ Ουαλίντ μπιν Χάλεντ μπιν Ταλάλ Αλ-Σαούντ, γνωστού ως «ο Πρίγκιπας που κοιμάται»
Ο Αλ Ουαλίντ έφυγε από τη ζωή στα 36 του, έχοντας περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες σε βαθύ κώμα, μετά από ένα τραγικό τροχαίο στα 15 του χρόνια.
Ο πατέρας του, με σπαραγμό ψυχής, έγραψε στην πλατφόρμα X:
«Ω, ηρεμήσε ψυχή, επέστρεψε στον Κύριό σου, ευχαριστημένη και ευάρεστη σε Αυτόν, και μπες ανάμεσα στους δίκαιους υπηρέτες Μου, και μπες στον Παράδεισό Μου… Με βαθιά πίστη στο θέλημα του Αλλάχ και μεγάλη θλίψη, θρηνούμε τον αγαπημένο μας γιο».
Το τελευταίο αντίο θα δοθεί την Κυριακή 20 Ιουλίου, με την εγκατάσταση να έχει προετοιμαστεί για τον αποχαιρετισμό ενός παιδιού που έμεινε αιωνίως να αιωρείται μεταξύ ζωής και θανάτου.
Τον Απρίλιο του 1990 γεννήθηκε ο «Ντεντέ», όπως τον ονόμαζαν στο σπίτι. Το 2005, ενώ σπούδαζε σε στρατιωτική ακαδημία στο Λονδίνο, έχασε τον έλεγχο σε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, πέφτοντας σε κώμα μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά τραύματα. Οι γιατροί τον μετέφεραν στο Ριάντ, όπου παρέμεινε επί 19 χρόνια με μηχανική υποστήριξη — μια σιωπηλή μάχη που δεν επέτρεψε ποτέ την ανάνηψη.
Ο πατέρας του, πιστός φύλακας της ύπαρξής του, έχτισε γύρω του ένα νοσοκομειακό δωμάτιο σαν να ήταν ένας ιερός ναός ελπίδας. Με μικρές κινήσεις — ένα απλό τρεμόπαιγμα δακτύλου, ένα ελαφρύ άνοιγμα ματιού — άνθιζε συχνά η χαρά και η προσμονή, τόσο για την οικογένεια όσο και για όσους συνόδευαν την ιστορία τους. Κατά τις μεγάλες γιορτές, το δωμάτιο στολίζονταν, για να νιώθει ο «κοιμώμενος πρίγκιπας» πως ήταν ανάμεσά τους.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμονής, η ζωή του Αλ Ουαλίντ έγινε σύμβολο πίστης και αγάπης. Επισκέπτες — από απλούς πολίτες μέχρι μέλη της βασιλικής οικογένειας και ξένους ηγέτες — στέκονταν δίπλα του, προσευχόμενοι για ένα θαύμα. Όμως, αυτό το θαύμα της αφύπνισης δεν ήρθε ποτέ.
Ο θάνατός του δεν σήμανε μόνον το τέλος μιας ζωής· σημάδεψε την κατάληξη μιας σιωπηλής, πολυετούς μάχης αγάπης από έναν πατέρα προς το παιδί του. Μιας μάχης που άφησε ανεξίτηλη τη δυσαναπλήρωτη απώλεια όχι μόνο στην καρδιά της οικογένειας, αλλά και στην ψυχή μιας ολόκληρης χώρας.
