Τα σκυλιά όπως εμείς και είναι σε θέση να γευτούν και να διαφοροποιήσουν το γλυκό, το ξινό, το αλμυρό και το πικρό.
Οι σκύλοι έχουν περίπου 1.700 γευστικούς κάλυκες, σε σύγκριση με περίπου 9.000 που υπάρχουν στους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι η αίσθηση της γεύσης τους είναι περίπου το 1/6 της δικής μας.
Η γλώσσα ενός σκύλου διαθέτει επίσης εξειδικευμένους γευστικούς κάλυκες που αντιδρούν αποκλειστικά στο νερό.
Αυτοί βρίσκονται στην άκρη της γλώσσας, όπου η γλώσσα κουλουριάζεται όταν ένας σκύλος πίνει νερό.
Τα σκυλιά διαθέτουν έως και 300 εκατομμύρια οσφρητικούς υποδοχείς στη μύτη τους, σε σύγκριση με μόλις 6 εκατομμύρια που υπάρχουν στους ανθρώπους.
Οι σκύλοι έχουν επίσης ένα πρόσθετο όργανο ανίχνευσης αρωμάτων που οι άνθρωποι δεν έχουν, το όργανο της ρινικής κοιλότητας, το οποίο τους βοηθά να συλλαμβάνουν χημικά σήματα και ορμόνες που δεν είναι ανιχνεύσιμα σε εμάς. Το όργανο αυτό είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνο για την γευστική ικανότητα του σκύλου . Βρίσκεται στο πάνω μέρος του στόματος και βοηθά στη σύνδεση των αισθήσεων της όσφρησης και της γεύσης μετατρέποντας τα αιχμηρά μόρια της μυρωδιάς σε γεύση από τον εγκέφαλο του σκύλου.
Δεν αγαπούν τις ξινές, πικρές και πικάντικες γεύσεις
Οι γλυκές τροφές είναι στις γευστικές προτιμήσεις ενός σκύλου. Τα σκυλιά είναι παμφάγα και μπορούν να αφομοιώσουν τόσο το κρέας όσο και το φυτικό υλικό, καθώς οι πρόγονοί τους πιθανότατα συμπλήρωναν τη διατροφή τους με βάση το κρέας αναζητώντας τροφή για φρούτα και λαχανικά.
Συνήθως τα σκυλιά δεν αγαπούν τόσο τις ξινές, πικρές και πικάντικες γεύσεις, καθώς αυτές στέλνουν ένα χημικό σήμα στον εγκέφαλό τους ότι είναι κακό να τις τρώνε.
Συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο ότι ο ουρανίσκος των τετράποδων φίλων μας δεν είναι τόσο διακριτικός. Η έντονη όσφρησή τους συνήθως τους κάνει να ενδιαφέρονται σχεδόν για οτιδήποτε με έντονο άρωμα, αλλά δεν μπορούν να γευτούν πολύπλοκες γεύσεις, ενώ είναι σε θέση να γεύονται τόσο τις γλυκές, όσο και τις ξινές, αλμυρές και πικρές τροφές.
