Η τραγική ιστορία επαναλαμβάνεται στην Καρδίτσα, 29 χρόνια μετά: Η μεγάλη πλημμύρα του 1994
Στις 22 Οκτωβρίου του 1994 είχε πλημμυρίσει ξανά η Καρδίτσα, με επίκεντρο τότε τη Μεταμόρφωση. Τα νερά παρέμειναν στο χωριό για πάνω από 20 μέρες.
Μνήμες από τη μεγάλη πλημμύρα του Οκτωβρίου του 1994 ξύπνησαν στους μεγαλύτερους σε ηλικία στην Καρδίτσα, όπου αρκετές περιοχές, με επίκεντρο τότε τη Μεταμόρφωση, είχαν πλημμυρήσει.
Το ημερολόγιο έγραφε 22 Οκτωβρίου όταν τα ορμητικά νερά του Ενιππέα, μετά από ένα 48ωρο έντονων βροχοπτώσεων, σε συνδυασμό με τα νερά του Σοφαδίτη, του Ιταλικού, του Καράμπαλη, του Μέγα, του Καλέντζη, του Πάμισσου και του Φαρσαλίτη άρχισαν να φτάνουν αργά, αλλά σταθερά στο καταληκτικό σημείο του κάμπου, στη Μεταμόρφωση Καρδίτσας.
Νωρίτερα είχαν σημειωθεί ζημιές στο φράγμα του Σμοκόβου που τότε βρισκόταν υπό κατασκευή, ενώ είχε πλημμυρίσει και η πόλη της Καρδίτσας και των Σοφάδων. Ο τότε μηχανικός των έργων στο φράγμα του Σμοκόβου, Άλκης Αγραφιώτης, είχε δηλώσει στη Θεσσαλία τηλεόραση: «Αν είχε κατασκευαστεί το φράγμα θα συγκρατούσε τον μεγάλο όγκο των νερών από το οροπέδιο της Ξυνιάδας και οι ζημιές στον κάμπο της Καρδίτσας, θα είχαν κατά πολύ αποφευχθεί».
Οι τότε τοπικές αρχές είχαν αναγκαστεί να σπάσουν το οδόστρωμα σε αρκετά σημεία στο επαρχιακό δίκτυο στον Κάμπο, στον Κοσκινά, τη Μαραθέα, το Μάρκο, για να δώσουν διέξοδο στα νερά που σχημάτιζαν μία τεράστια λίμνη.
Στο Ευίδριο είχε υποχωρήσει η γέφυρα του Ενιππεα και το χωριό είχε αποκοπεί από τον έξω κόσμο, στη Μυρίνη μεγάλες οι ζημιές σε σπίτια, το ίδιο και στους Σοφάδες και το Ριζοβούνι. Στην πόλη της Καρδίτσας, είχαν πλημμυρίσει υπόγεια πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης, αλλά και σπίτια και επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στην πλημμυρική ζώνη του Καράμπαλη, κτηνοτροφικές μονάδες και ημιυπόγεια μαγαζιά, καθώς η στάθμη των νερών των ποταμών Γαύρα και Καράμπαλη βρισκόταν πάνω από το σημείο σιφωνισμού των ομβρίων υδάτων , με αποτέλεσμα αυτά να επιστρέφουν μέσα στην πόλη.
Ένα μεγάλο τσουνάμι νερών από το οροπέδιο της Ξυνιάδας και από όλους τους παραποτάμους του Πηνειού κατευθυνόταν στο καταληκτικό σημείο του κάμπου τη Μεταμόρφωση. Αργά το απόγευμα στις 23 Οκτωβρίου τα νερά κατέκλυσαν το χωριό που βυθίστηκε σιγά σιγά κάτω από τα λασπόνερα.
Η κατάσταση τις επόμενες δύο εβδομάδες ήταν δραματική. Τα νερά είχαν σχηματίσει μία απέραντη λίμνη, με βάθος πάνω από 3 μέτρα και από κάτω σπίτια και περιουσίες των κατοίκων, που έβλεπαν με πόνο ότι η απουσία αντιπλημμυρικών και η έλλειψη καθαρισμού καναλιών και παραποτάμων είχε τραγικές συνέπειες. Επί 20 ημέρες προσέγγιζαν το χωριό, απ’ όπου εξείχαν μόνον οι στέγες των σπιτιών, με βάρκες και τα νερά δεν έλεγαν να υποχωρήσουν.
Προς τις αρχές Νοεμβρίου κι αφού είχαν γίνει οι πρώτες εκλογές για την αιρετή νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, κατέφθασε στο χωριό κι αφού τα νερά είχαν υποχωρήσει, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης, για να υποσχεθεί δέσμη μέτρων για την ανακούφιση των πληγέντων, αλλά και ένα πακέτο αντιπλημμυρικών έργων (το γνωστό «πακέτο Λαλιώτη») στον κάμπο της Καρδίτσας, που στόχο είχε να θωρακίσει τη Μεταμόρφωση, το Βλοχό και το Κεραμίδι, τα χωριά εκείνα που όντας στην πλημμυρική ζώνη του Πηνειού, υποφέρουν συχνά από πλημμυρικά φαινόμενα…
Τα αντιπλημμυρικά έστω και με καθυστερήσεις, έστω και με το γνωστό γραφειοκρατικό σύστημα έγιναν, μέσω του «πακέτου Λαλιώτη». Αλλά ο χρόνος που είναι το καλύτερο γιατρικό για τις πληγές δεν έσβησε από τις μνήμες τις εφιαλτικές εκείνες εικόνες…
Συγκινητικές στιγμές όταν ανήμερα στις 28 Οκτωβρίου παρέλασαν τα παιδιά του δημοτικού σχολείου της Μεταμόρφωσης στον Παλαμά, κρατώντας τη σημαία που ανέσυραν από τα λασπόνερα…!
Διαβάζουμε από τον Τύπο της εποχής:
«Λίμνη ο κάμπος»
«Πέντε μέρες μετά τις πλημμύρες μεγάλη έκταση του θεσσαλικού κάμπου εξακολουθεί να μοιάζει με μια απέραντη λίμνη. Τα νερά των ποταμών που ξεχείλισαν, “έπνιξαν” εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα».
«Ένα ολόκληρο χωριό εξαφανίστηκε κάτω από τα νερά…»
«Κι αυτή τη φορά, η έλλειψη στοιχειωδών αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή, ευθύνεται για τις τεράστιες καταστροφές».
«Εγκληματική αδιαφορία»
«Οι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης διαμαρτύρονται και ζητούν άμεση αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστησαν τα σπίτια και οι καλλιέργειές τους».
«Κάτοικοι: Αν είχαν γίνει τα αντιπλημμυρικά έργα – αν ενισχύονταν τα “χάρτινα” αναχώματα για να μην πνιγούν σπίτια και άνθρωποι, δε θα πλημμυρίζαμε. Τώρα καταστραφήκαμε.
Τι άλλο να κάνουμε παρά να διαμαρτυρηθούμε για να βρούμε το δίκιο μας;»
