Χατζηγιάννης: «Όπως ήρθαν τα καλά, ξεκίνησαν & τα κακά… Έφτασα ένα βήμα πριν το burn out»
Μια ειλικρινή και βαθιά εξομολόγηση έκανε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, αναφερόμενος σε έναν ουσιαστικό απολογισμό της καριέρας του και των εμπειριών που τον διαμόρφωσαν ως άνθρωπο και καλλιτέχνη.
Με αφορμή τη διαδρομή του από τα πρώτα του βήματα στη μουσική μέχρι το σήμερα, ο δημοφιλής ερμηνευτής μίλησε με αφοπλιστική αλήθεια για τις προκλήσεις, τα λάθη, τις επιτυχίες και τις δύσκολες στιγμές.
«Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία αλλά είναι και δοκιμασία. Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δεν βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη θυμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπαίουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή, γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος είναι όλο και πιο πάνω.»
Χατζηγιάννης: «Όπως ήρθαν τα καλά, ξεκίνησαν & τα κακά… Έφτασα ένα βήμα πριν το burn out»
Η πορεία του ξεκίνησε στα 19 του χρόνια, με έντονη δισκογραφική παρουσία αρχικά στην Κύπρο και έπειτα στην Ελλάδα. Όπως ο ίδιος περιγράφει, η απότομη εκτόξευση της καριέρας του είχε και κόστος:
«Δεν το λέω ως το ιδανικό αυτό, απλά όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε. Πόσω μάλλον όταν είσαι ένα παιδί, όπως εγώ, που ξεκίνησα πολύ νωρίς, στα 19 μου.
Αν βάλω και τη μουσική μου δραστηριότητα στην Κύπρο που ήταν έντονη και δισκογραφικά – αυτή αποτέλεσε και εφαλτήριο για να έρθω στην Ελλάδα – ε, ένα παιδί στα 19-20 το να ζει αυτό το τρελό πανηγύρι, δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το τιθασεύσει.»
Καλεσμένος στη διαδικτυακή εκπομπή του Σπήλιου Φλώρου «Δεν Παίζει Άγχος», ο Μιχάλης Χατζηγιάννης άνοιξε την καρδιά του και για τις πιο ουσιαστικές πτυχές της πορείας του. Ανάμεσα σε στιγμές αυτογνωσίας και χιούμορ, ανέδειξε τη σημασία του να παραμένει κάποιος προσγειωμένος.
«Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία και με βοηθούσε να το φρενάρω. Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη.
Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου το ζούσαν με τρέλα αλλά εγώ το διασκέδαζα, γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες.»
