Ο Βίκος συνεχίζει να απολαμβάνει το κρασί του και να κουβεντιάζει με τον νέο συνεργάτη, τον Φρέντι, που κατάφερε να «φυτέψει δίπλα στον Καστρινό. «Ρε, τον καημένο τον Αγοραστό. Χαρτοπόλεμος έγινε. Στη μνήμη του. Εγώ θα είμαι πιο αποτελεσματικός. Εγώ τον Καστρινό θα τον κάνω σκόνη.
Τα παιδιά του θα θάψουν ένα άδειο φέρετρο. Ο ρόλος σου είναι πολύ δύσκολος», του λέει και ο Φρέντι του δηλώνει ότι δεν φοβάται τίποτα. «Και αυτό που θέλω πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, είναι να μην καταλάβει το ελάχιστο η κόρη του.
Η Αλεξία. Αυτός είναι όρος απαράβατος. Κατάλαβες;», του τονίζει στη συνέχεια ο Βίκος κι εκείνος με αυτάρεσκο ύφος σιγουριάς για τον ρόλο του του γνέφει καταφατικά. Την ίδια ώρα, στο νυχτερινό κέντρο ο Θέμης προσπαθεί να προσεγγίσει την κόρη του, όμως εκείνη είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια.
«Ήρθες αποφασισμένη να “σκοτώσεις” τον πατέρα σου;», την ρωτάει προσπαθώντας να κρύψει την οργή του. «Όχι δα. Αυτό είναι δικό σου προνόμιο, να σκοτώνεις όποιον δε σου αρέσει. Αλλά το άλλο, αλήθεια, το αναλογίστηκες;
Ότι θα “σκότωνες” εσύ, την κόρη σου, με τη δολοφονία του Βίκου;», του λέει ψυχρά και ο Θέμης αρχίζει να φτάνει στα όρια του και υψώνει τον τόνο της φωνής του. «Με έχεις πρήξει, Αλεξία. Ποια αλήθεια και αλήθεια μου κοπανάς;
Πες το επιτέλους, γιατί με κατηγορείς ως πατέρα; Και μη μου πεις πάλι για τον γκόμενό σου. Το γνώριζες, εξαρχής, ότι τον μισώ. Ότι έχω προηγούμενα μαζί του. Ήξερες πολύ καλά που πήγες και έμπλεξες.
Και τώρα μου το παίζεις, ότι σε ενόχλησε η αντίδρασή μου;», την ρωτά με ένταση, ενώ η Αλεξία επιμένει να μάθει αν εκείνος σχεδίασε την ανατίναξη. Ο Θέμης προσπαθεί να συγκρατηθεί και για ακόμα μία φορά της ζητάει να μιλήσουν για τα δικά τους προβλήματα και όχι για τον Βίκο.
«Σκότωσες ό,τι αγαπούσα. Αυτό δε θα στο συγχωρήσω ποτέ. Γιατί και για το θάνατο της μαμάς, εσύ ευθύνεσαι. Μπορεί να μην πυροβόλησες εσύ, αλλά εξαιτίας σου τη δολοφόνησαν.
Και η γιαγιά, όσο το σκέφτομαι, μάλλον εξαιτίας σου εξαφανίστηκε. Μήπως τη σκότωσες κι αυτή;», ρωτά η Αλεξία κοιτώντας τον απαξιωτικά και ο Θέμης μένει άναυδος. «Αν και δε μου απάντησες σε τίποτα, εγώ αυτό που με ρώτησες στην αρχή, θα στο απαντήσω. Έφευγα για να ψάξω τη γιαγιά μου.
Να ερευνήσω όλα τα στοιχεία που είχα μαζέψει. Και θα το κάνω κάποια στιγμή. Μόνη μου. Γιατί δε χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Αλλά να το ξέρεις: έτσι και βρίσκεσαι πίσω από την εξαφάνισή της, θα έχεις να κάνεις με εμένα. Δε θα ξεμπερδέψεις εύκολα», λέει πριν φύγει και ο Θέμης γίνεται κουρέλι…
