Εμείς, όπως και να έρχονται τα πράγματα, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι ο Θεός κυβερνάει – αυτό το τονίζουμε εδώ και χρόνια. Ό,τι και να γίνει, το ξέρει ο Θεός· ό,τι και να γίνει, γίνεται με την άδειά του.
Εμείς δεν πρέπει να σπεύσουμε να πούμε: «Μα, γιατί τότε δεν σταματάει το κακό;» Ο Θεός ξέρει, εμείς δεν ξέρουμε. Ό,τι κι αν επιτρέπει ο Θεός να γίνει, για καλό το επιτρέπει. Επέτρεψε τους διωγμούς ο Θεός επί τριακόσια χρόνια· δεν τους σταμάτησε. Και γέμισε ο παράδεισος με χιλιάδες και εκατομμύρια μάρτυρες.
Έτσι, σε κάθε εποχή ο Θεός ξέρει τι κάνει. Επομένως, εμείς πρέπει να είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα φροντίσουμε να βάζουμε τον εαυτό μας μέσα στην πρόνοια του Θεού. Να το πιστεύεις ακράδαντα αυτό, ότι ο Θεός κυβερνάει. Ό,τι κι αν γίνει, εκείνος θα το επιτρέψει· ό,τι κι αν γίνει, εκείνος θα δώσει την άδεια να συμβεί.
Γι’ αυτό εσύ, όλη την ανθρώπινη αυτή διάθεση – που πονάς, λυπάσαι, νοιάζεσαι για τους άλλους· είναι λίγο και το σκαρί σου έτσι – βάλ’ την μέσα στην πρόνοια του Θεού. Ναι, βάλε τον εαυτό σου και όλη αυτή την κατάστασή σου να υπακούσει στο θέλημα του Θεού και να είναι με τον Θεό.
Άλλο είναι να λέμε: «Τι θα γίνει αυτός ο κόσμος; Πού πάνε τα πράγματα; Τι θα μας συμβεί;», και άλλο, ό,τι κι αν συμβαίνει, να γίνεται αφορμή εσύ να τρέχεις στον Χριστό. «Εγώ, Κύριέ μου, πιστεύω ότι εσύ διοικείς, εσύ κυβερνάς τον κόσμο, εσύ τα ξέρεις όλα, εσύ δίνεις τη χάρη, εσύ σώζεις, και έρχομαι σ’ εσένα και σε παρακαλώ. Πάρε και όλη την ανθρώπινη αυτή διάθεσή μου, που λυπούμαι για τα προβλήματα που υπάρχουν, που δεν μπορούμε να μην τα προσέξουμε και να μην πονέσουμε. Όλα σ’ εσένα, Θεέ μου, τα αναθέτω».
Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να το καταλάβουμε καλά αυτό, σας παρακαλώ. Αυτά δεν είναι μόνο λόγια, που τα λέμε αυτή την ώρα.
Να προσέχετε όταν λέμε ό,τι λέμε· να μπορούμε να εμβαθύνουμε στο βαθύτερο νόημα. Να τα πω ακόμη μια φορά, ώστε λίγο να βοηθήσω. Εμείς ξέρουμε καλά ως χριστιανοί ότι γενικώς ο Κύριος κυβερνάει τον κόσμο· ό,τι συμβαίνει, το γνωρίζει ο Κύριος· αυτός το επιτρέπει. Αλλά επίσης και αυτό, που έχουμε ευαισθησία ανθρώπινη, και λένε μερικοί: «Καλά όλα αυτά, αλλά βλέπεις ότι ο άλλος υποφέρει, βλέπεις ότι ο άλλος δυστυχεί, ο άλλος κινδυνεύει, ο άλλος δεν έχει ελπίδα ζωής», να το δούμε και αυτό μέσα στην πρόνοια του Θεού.
Ναι, εντάξει, δια μέσου της ανθρώπινης ευαισθησίας σου τα καταλαβαίνεις αυτά, τα νιώθεις βαθύτερα, αλλά πού θα πας; Πάλι στον Θεό θα πας. Πάλι εκεί να οδηγήσεις και τον όλο εαυτό σου αλλά και την ιδιαίτερη αυτή ευαισθησία που έχεις ως άνθρωπος.
Έτσι, όποια κι αν είναι η κατάσταση, όσο άσχημη κι αν είναι, και εσύ τελικά ωφελείσαι – διότι, καθώς είναι έτοιμη να σε αρπάξει η απελπισία, εσύ πηγαίνεις στον Θεό, τρέχεις με ελπίδα στον Θεό και γίνεσαι πιο σωστός χριστιανός απ’ ό,τι θα γινόσουν μέσα από οποιαδήποτε άλλη κατάσταση – αλλά και τους άλλους μπορείς να τους βοηθήσεις και να τους οδηγήσεις προς τα εκεί.
