Λουίζα, Lemon verdena
Λουίζα, «Lippia citriodora», καλλιεργείται ως αρωματικό-φαρμακευτικό και ως καλλωπιστικό φυτό. Θάμνος ύψους 1-1,5 μ.
ΣΥΛΛΟΓΗ
Άνοιξη-καλοκαίρι
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Κατάγεται από τη Ν. Αμερική και καλλιεργείται ως αρωματικό-φαρμακευτικό και ως καλλωπιστικό φυτό. Θάμνος ύψους 1-1,5 μ. ή ψηλότερος, αν το έδαφος είναι γόνιμο. Φύλλα οδοντωτά ή λειόχειλα σε τριμερείς ή τετραμερείς σπονδύλους, λογχοειδή με βραχύ μίσχο, λεία στην άνω επιφάνεια και αδενώδη στην κάτω. Άνθη λευκά, μικρά που σχηματίζουν μασχαλιαίους σπονδύλους ή επάκριους βότρυς. Τα φύλλα συνθλιβόμενα αναδίδουν οσμή λεμονιού.
ΙΑΤΡΙΚΗ
Η λαϊκή ιατρική τη χρησιμοποιεί ευρύτατα για νοσήματα του στομάχου. Το αφέψημα της πιστεύεται ότι σταματά τη διάρροια και είναι τονωτικό, αντιπυρετικό και διουρητικό. Συνιστάται, μάλιστα, σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεως.Λουίζα, Lemon verdena
ΧΡΗΣΗ
Χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα άνθη. Πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε καμφορά. Καλλιεργείται σπάνια σήμερα και έχουν σχεδόν ξεχαστεί οι μαγειρικές της αρετές. Λόγω της έντονης μυρωδιάς λεμονιού που αναδίδει, χρησιμοποιείται για να αρωματίζει ψάρια, σούπες, σαλάτες, πουλερικά και κρέατα.
Όμως η κύρια εφαρμογή της εντοπίζεται στη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία. Ταιριάζει ακόμη τέλεια με φρέσκα φρούτα, για αυτό και γαρνίρει φρουτοσαλάτες, χυμούς φρούτων ή επιδόρπια κυρίως με βάση τα φρούτα. Αποξηραμένη χρησιμοποιείται για την Παρασκευή αφεψημάτων.
Λουίζα, Lemon verdena
