Ο αέρας μυρίζει λαγάνα. Η φύση δειλά αλλά σταθερά ντύνεται το ανοιξιάτικο της πρόσωπό. Αρχή Άνοιξης. Ακόμα ο Χειμώνας μάχεται αλλά σταδιακά υποχωρεί. Μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στην εξοχή. Οι Εκκλησίες από νωρίς καλούνε σε μια λειτουργική πανδαισία τους Χριστιανούς:
Εσπερινός, Όρθρος, Ώρες…. Απόδειπνο, Προηγιασμένες Λειτουργίες, πλήθος ακολουθιών καθημερινά μόνο μέσα σε λίγες ώρες.!!! Έκρηξη χαρμολύπης! Λύπη για την φθορά μας. Για την περιρρέουσα απογοήτευση….. Χαρά για μία αρχή ενός πονεμένου ταξιδιού που όμως καταλήγει στην Ανάσταση. Γλυκόπικρη η διαδρομή. Μπερδεμένη η χαρμολύπη στην ζωή μας. Όπως οι γεύσεις του σαρακοστιανού τραπεζιού: Ταραμοσαλάτα με χαλβά….. Ένα ιδιότυπο μπέρδεμα που όμως δεν ζαλίζει. Όπως οι Χαιρετισμοί της Παναγίας που εναλλάσσονται με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Όλα σοφά συνταιριασμένα. Αιώνες τώρα. Ισορροπημένα. Μας περιγράφουν την πραγματικότητα όπως είναι: Το καλό δίπλα στο κακό. Η αρρώστια πλάι στην Υγεία. Το λιοντάρι να κοιτάει το ελάφι και εκείνο την πράσινη γη….
Η ομορφιά συνοδευόμενη από την ασχήμια. Μυστήριο αλλά πραγματικότητα. Αδύνατος αναπνέει τον ίδιο αέρα με τον Δυνατό. Ο πλούσιος με τον φτωχό. Η Γυναίκα με τον Άνδρα. Και ας μην τα βρίσκουν. Περίεργοι συνδυασμοί…… για κάποιο λόγο και κοντά και τόσο μακριά….
Και το μεγαλύτερο παράδοξο; Ο Θάνατος θρονιασμένος μέσα στην Ζωή …..
Έτσι έλαχε να είναι έξω από τον Παράδεισο.! Καλούμαστε να αποδεχθούμε αυτή την πραγματικότητα. Μας το περιγράφουν έντονα, πυκνά, τα νοήματα των Ύμνων αυτές τις σαράντα ημέρες. Το βιώνουμε εξάλλου παντού γύρω μας και μέσα μας….. Όμως η ελπίδα δεν χάθηκε. Κάπου στο βάθος υπάρχει μια υπόσχεση που γίνεται βεβαιότητα: Ο θάνατος, η αδικία, η μοναξιά μετρούν αντίστροφα. Η μεγάλη, η αποφασιστική συνάντηση, η αναμέτρηση πλησιάζουν: Το φώς της Ανάστασης ακουμπάει ήδη τα ακρόνυχα της ψυχής. Η φύση ήδη το φανερώνει. Ο άνθρωπος το ελπίζει. Πικρό το ποτήρι σου Θάνατε αλλά γλυκύτατο και υπέρτερο το Φώς της Ζωής….
Καλή Σαρακοστή!
π. Νεκτάριος Κουτρουμάνης
